utworzone przez Magdalena Surowiec | 22 Paź 2015 | Ciekawostki, Historia, O Niemczech
Dzisiaj krótka historia sytuacji kobiet w Niemczech w XX wieku. Słownictwo do tematu znajdziecie tutaj, ukazało się na blogu już 19 października 2012 roku:
Das Thema: „Die Gleichberechtigung”
Prawo wyborcze dla kobiet zostało wprowadzone w 1918 roku, a więc już po upadku monarchii. W 1928 roku zniesiono prawo męża do cielesnego karania żony.
Rola kobiety w III Rzeszy
Zadanie kobiety polegało na tym, aby „ofiarować” ojczyźnie jak najwięcej dzieci. Po urodzeniu piątego dziecka kobieta otrzymywała krzyż zasługi. Podczas wojny zadaniem kobiety było oczywiście także wspieranie męża walczącego na froncie poprzez wzorowe prowadzenie gospodarstwa domowego i zapewnienie materialnego bytu rodzinie.
Ustawa o równouprawnieniu
3 maja 1949 roku w życie weszła konstytucja Republiki Federalnej Niemiec, w której trzecim artykule znajdowało się zdanie: „Mężczyźni i kobiety są równouprawnieni”. Uchwalenie tego artykułu poprzedzone było ożywioną dyskusją. Na początku obradujący nie uważali tego za konieczne, ponieważ zasady obowiązujące w Republice Weimarskiej (1919-1933) uważali za wystarczające. Jedynie doktor prawa Elisabeth Selbert (1896-1986) uważała równouprawnienie płci za naturalne prawo, i to we wszystkich dziedzinach. Wymusiła wprowadzenie ustawy także poprzez publiczne protesty. Do marca 1953 roku obowiązywały regulacje przejściowe, polegające na tym, że wszystkie ustawy niebędące w zgodzie z nową miały być dopasowane.
Znaczek z podobizną Elisabeth Selbert wydany w 1987 roku w serii „Frauen der deutschen Geschichte”
Równouprawnienie w latach 50-tych
Dopiero od roku 1957 równouprawnienie zaczęło faktycznie obowiązywać. Do roku 1959 obowiązywało prawo mówiące o tym, że to ojciec decyduje o dzieciach, kiedy rodzice nie mogą zawrzeć zgody w sprawach wychowania. Zostało wtedy zniesione wyłączne prawo ojca do reprezentowania dzieci w sprawach urzędowych.
Także do roku 1957 obowiązywała ustawa o mówiąca o tym, że kobiety nie mogły pracować bez zgody męża. Wcześniej, kiedy mężczyzna nie zgadzał się na pracę zarobkową żony, mógł po prostu rozwiązać jej umowę o pracę.
Kolejne dziesięciolecia
Sytuacja kobiet nie była idealna, ponieważ jeśli nie mogły one pogodzić pracy zarobkowej i obowiązków domowych, był to powód do rozwodu. Wtedy kobieta nosiła winę za rozpad małżeństwa, traciła również prawo do opieki nad dziećmi. Dopiero od 1 lipca 1978 sytuacja się zmieniła, wtedy zmieniono ustawę o prawie małżeńskim.
Nie zmieniono jednak ustawy o nazwisku, przy zawieraniu małżeństwa kobieta musiała przyjąć nazwisko męża. Jej nazwisko panieńskie mogło być ewentualnie dodane. Dopiero w 1994 roku został zniesiony obowiązek noszenia wspólnego nazwiska przez małżonków.
50 Jahre Gleichberechtigungsgesetz
Zdjęcie
utworzone przez Magdalena Surowiec | 12 Paź 2015 | Historia, Kulturoznawstwo, O Niemczech
3 października 2015 roku minęło 25 lat od zjednoczenia dwóch państw niemieckich. O Dniu Jedności Niemiec pisałam już rok temu:
Tag der Deutschen Einheit
Wschodnie kraje związkowe powoli „nadrabiają zaległości”, jednak różnice w porównaniu z zachodem Niemiec nadal są widoczne. Wschód Niemiec może co prawda pochwalić się wzrostem gospodarczym, lecz równocześnie w wielu regionach panuje masowe bezrobocie, co sprawia, że powoli się one wyludniają. Sama to kiedyś zaobserwowałam, będąc na samym wschodzie Niemiec. W pewnym miasteczku widziałam na ulicach prawie tylko starszych ludzi.
We Frankfurcie nad Menem odbyły się trzydniowe uroczystości, których punktem kulminacyjnym był koncert w operze. Tam swoją przemowę wygłosił prezydent Republiki Federalnej Niemiec Joachim Gauck.
Mosty świetlne nad Menem symbolizujące jedność
Fajerwerki nad siedzibą parlamentu w Berlinie
Obchody święta Jedności Niemiec w Berlinie
Kanclerz Angela Merkel składa swój podpis w Złotej Księdze miasta Frankfurt, z lewej strony prezydent Joachim Gauck
świętowanie we Frankfurcie nad Menem
A jak wypada porównanie zachodu i wschodu Niemiec?
Na wschodzie Niemiec produkt krajowy brutto wynosi 67% poziomu zachodniego.
Na wschodzie w latach 1990-1994 liczba urodzeń spadła ze 163.000 na tylko 71.000, po 2000 roku liczba ta jednak wzrosła, podczas gdy na zachodzie Niemiec nieprzerwanie spada. Na wschodzie więcej dzieci rodzi się w związkach pozamałżeńskich, np. w Saksonii-Anhalt wskaźnik ten wynosi ponad 50%.
Zmiany demograficzne widać przede wszystkim we wschodnich krajach związkowych. Udział starszych ludzi w populacji w wielu regionach wynosi dwa razy tyle ile na zachodzie.
Zarówno na wschodzie, jak i na zachodzie wzrosła liczba osób pracujących na część etatu. To na wschodzie Niemiec kobiety częściej pracują na pełen etat. Wynika to z uwarunkowań ustrojowych: na zachodzie kobieta często nie mogła zabezpieczyć się finansowo, ponieważ mąż mógł jej zabronić pracować. Natomiast na wschodzie, w dawnej Niemieckiej Republice Demokratycznej, równouprawnienie kobiet zostało zapisane w konstytucji. Była to podstawa do integracji kobiet na rynku pracy. W 1989 roku pracowało ponad 90% tamtejszych kobiet, tak więc bardzo mała liczba zajmowała się tylko domem.
Tutaj możecie przeczytać więcej o porównaniu wschodu i zachodu Niemiec:
Jobs, Geburten und Gewicht in Ost und West
Galeria zdjęć
utworzone przez Magdalena Surowiec | 28 Wrz 2015 | Filmowe poniedziałki, Filmy, Literatura
Dzisiaj kolej na film „Effi Briest” z 2009 roku – ekranizację powieści Theodora Fontane (1819-1898) o tym samym tytule. Na studiach musiałam czytać tę powieść na trzecim roku. Już wtedy mi się spodobała, a teraz doceniam ją bardziej.
Opowiada o 17-letniej dziewczynie, Effi, która wychodzi za starszego o 17 lat barona Innstetten, który niegdyś ubiegał się o rękę jej matki. Effi zostaje namówiona do ślubu przez rodziców, którzy uważają barona za dobrą partię. Dla niego ważna jest kariera, zaniedbuje potrzeby Effi, która pragnie czułości, uwagi, poświęcenia jej czasu. Traktuje Effi jak dziecko, a ona czuje się jak więźniarka. Wdaje się w romans (z powieści nie wynika, czy został skonsumowany – w filmie tak się dzieje). Po kilku latach mąż Effi odkrywa listy przez nią przechowywane. Nie potrafi jej zrozumieć, wybaczyć, następuje rozwód, Effi nie ma prawa do widzenia się z córką (następuje to dopiero po jakimś czasie). Widzi wtedy jednak, że Anni jest wychowywana nie tak, jak ona tego chciała. Ze smutkiem stwierdza, że przypomina bardziej marionetkę niż radosne, energiczne dziecko.
Baron Innstetten jest człowiekiem honoru, kieruje się oczekiwaniami społecznymi. Po odkryciu listów czuje się zobowiązany do pojedynku, w którym zabija majora Crampasa. Nie liczą się dla niego uczucia, lecz zobowiązania narzucone przez innych.
Jak historia Effi się zakończyła? Zapraszam do obejrzenia filmu. W rolach głównych Julia Jentsch i Sebastian Koch. Tutaj zwiastun:
Effi Briest – zwiastun
W recenzjach filmu przejawiała się opinia, że jest on dobry jako sam film, ale nie jako ekranizacja powieści. Różnice rzeczywiście mogą razić, ale to już kwestia gustu.
Zdjęcie
utworzone przez Magdalena Surowiec | 27 Wrz 2015 | Ciekawostki, Kulturoznawstwo
Nazwa miasta Blumenau brzmi iście „niemiecko”, jednak znajduje się ono w Brazylii. Zostało ono założone w 1850 roku przez niemieckich emigrantów pod przewodnictwem aptekarza Hermanna Blumenau. Ma ono około 310 000 mieszkańców. Leży w pd.-wsch. części Brazylii około 50 km od wybrzeża Atlantyku.
Ciekawe jest to, że również tam odbywa się Oktoberfest. Zaraz po karnawale w Rio de Janeiro jest ono drugą co do ilości odwiedzających imprezą w Brazylii. Na Oktoberfest przybywa aż około 700 000 ludzi!
Powstało ono w latach 80-tych. W latach 1983 i 1984 miasto Blumenau zostało nawiedzone przez wielkie powodzie. Na wzór bawarski zorganizowano Oktoberfest: aby napełnić miejską kasę i poprawić nastrój mieszkańców. Sukces przewyższył oczekiwania. Dzisiaj na to święto przylatują nawet zespoły muzyczne z Niemiec.
Można spróbować wszystkiego, co je się na Oktoberfest w Monachium: oczywiście kiełbasy, poza tym precli, kiszonej kapusty, golonki itd. Niejeden odwiedzający dziwi się, że Oktoberfest jest też w Niemczech 🙂
Samo miasto Blumenau z wyglądu jest niemieckie” domy z muru pruskiego, ogródki piwne, kawiarnie, gdzie można spróbować tortu szwarcwaldzkiego.
Zdjęcie 1
Zdjęcie 8
utworzone przez Magdalena Surowiec | 25 Wrz 2015 | Miesiąc języków, O Niemczech, W 80 blogów dookoła świata
We wspólnej akcji blogerów językowych przyszedł czas na temat „Język polski / Polska z perspektywy kraju / języka kraju zainteresowań„. Postanowiłam skupić się na codziennych sytuacjach, o których słyszałam. Trochę już pisałam o tym:
Rasizm w Niemczech. Cz. 1
„Eine Polin”. Kilka komicznych sytuacji z codzienności
Polskie dzieci w niemieckich szkołach
Rzecz o stereotypach
Tak jak już wspominałam, Niemcy mało wiedzą o Polsce. Myślę, że Polacy jako tak duża mniejszość w Niemczech powinni dobrze świadczyć o swoim kraju. Mam taką zasadę, że o Polsce mówię tylko dobrze, nawet jeśli mówię nieprawdę.
W ostatnich latach opinia Niemców o Polakach zmieniła się, jest bardziej pozytywna. Fundacja Bertelsmanna przeprowadziła długoletnie badanie, z którego wynika, że rozwój ten w latach 2008-2013 był mniej dynamiczny. Przedstawię Wam krótko najważniejsze wyniki badania:
1. Trzech na czterech Niemców może wyobrazić sobie Polaka jako sąsiada, kolegę z pracy czy współlokatora.
2. Do typowych stereotypów nadal należą przestępczość, kradzież samochodów, praca na czarno, blok wschodni. Są one jednak powoli w odwrocie.
3. Wśród pozytywnych cech Polaków zostały nazwane: przyjacielski, przedsiębiorczy, wykształcony, nowoczesny.
4. Negatywne cechy były wymieniane rzadziej, a należały do nich: zacofany, nieodpowiedzialny, nietolerancyjny, źle zorganizowany.
Na koniec kilka uwag ode mnie, ale całkiem miłych, bo o negatywnych sytuacjach już trochę pisałam 🙂
Nie powiedziałabym, że obraz Polaka w Niemczech jest negatywny. Polacy są bardzo cenieni jako pracownicy. Niestety, wielu z nich nie zna niemieckiego i daje się wykorzystywać, nie zna swoich praw. Oczywiście są ludzie, którzy nie przepadają za Polakami, ale równocześnie zatrudniają ich w swoich firmach.
W mieście niedaleko mnie jest sklep z polskimi artykułami spożywczymi i Niemcy też bardzo chętnie tam kupują. Niemcy, których miałam okazję o to zapytać, cenią polską kuchnię. Bardzo lubią np. bigos czy pierogi. W Niemczech bardzo rzadko robi się pierogi w domu, raczej kupuje się gotowe. Pewnego razu mój znajomy Niemiec bardzo się zdziwił, kiedy powiedziałam, że moja mama zawsze sama robiła pierogi. Był przekonany, że jest to zbyt trudne i że nie robi się tego w domu 🙂
Spotkałam kilku Niemców, którzy jeszcze w czasach komunizmu mieli okazję podróżować do Polski. Wspominali z nostalgią tamte czasy i zabawne sytuacje np. na granicy, kiedy przewozili coś, czego nie wolno było przewozić. Chwalili sobie gościnność Polaków. Znajoma Niemka opowiadała mi, że zawsze jest tak mile zaskoczona gościnnością Polaków. Raz nie powiedziała goszczącym ją osobom, że jutro wraca do Niemiec, bo wiedziała, że wszyscy zaczną przygotowywać dla niej „wałówkę”, a nie chciała, żeby tylko dla niej tak się wysilali. Ktoś jednak odkrył, że się pakuje i wtedy wszyscy rzucili się do gotowania i pieczenia. Stwierdziła, że Niemcy by tego nie zrobili 🙂
Na przyszłą środę jestem zaproszona do Niemca, który chce się uczyć polskiego. Obiecał mi, że jego żona przygotuje dla mnie obiad w polskim stylu. Jestem ciekawa :))) Poznałam wielu Niemców, którzy chcieli uczyć się polskiego. Jedni nauczyli się więcej, inni mniej. Nie zapomnę nigdy, absolutnie nigdy, pewnego starszego Niemca, który na emeryturze świetnie nauczył się polskiego. Niesamowite było z nim rozmawiać po polsku. Jego wymowa była bardzo dobra, pięknie odmieniał wyrazy, także była to dla mnie wielka przyjemność.
Źródło
Zdjęcie
Dzisiejsza akcja „W 80 blogów dookoła świata” jest wspólną akcją blogerów językowych
Co miesiąc zajmujemy się jednym, wybranym tematem. Zachęcam Was do poczytania notek na innych blogach. Sama idea akcji ma na celu porównanie – jak to jest w innych krajach? Przenosząc się na poszczególne blogi, można się tego dowiedzieć i trochę zwiedzić świat.
Jeśli ktoś prowadzi bloga językowego / kulturowego, to na Facebooku może dołączyć do naszej grupy:
Blogi językowe i kulturowe
Jest to równocześnie wpis z kategorii „Miesiąc języków”:
A tutaj znajdziecie wpisy innych blogerów:
Austria
Viennese breakfast
Chiny:
Francja:
Francais-mon-amour
Love for France
Blog o Francji, Francuzach i języku francuskim
Gruzja:
Gruzja okiem nieobiektywnym
Hiszpania:
Hiszpański na luzie
Kirgistan:
O języku kirgiskim po polsku
Niemcy:
Językowy precel
Norwegia:
Pat i Norway
Stany Zjednoczone:
PAPUGA Z USA
Szwecja:
Turcja:
Turcja okiem nieobiektywnym
Wielka Brytania:
Włochy:
Italia… Che meraviglia!
utworzone przez Magdalena Surowiec | 23 Wrz 2015 | Znane osobistości, Znani Niemcy
Kiedyś na blogu pisałam o królowej Silvii. Tutaj możecie o niej poczytać:
Królowa Silvia
9 września królowa odwiedziła niemieckie miasto Würzburg. „Royal fans” liczyli na krótką rozmowę z królową, jednak tylko im pomachała i weszła do Würzburger Residenz, gdzie otworzyła konferencję „Sichere Orte für Flüchtlingskinder – Hilfe und Zukunft” („Bezpieczne miejsca dla dzieci uchodźców – pomoc i przyszłość). Jest to inicjatywa jej fundacji – World Childhood Foundation. Około 200 ekspertów szukało rozwiązań dotyczących możliwości pomocy, a wiadomo, że w Niemczech jest to aktualny problem. Zajęto się problemem ochrony dzieci uchodźców przed wykorzystywaniem różnego rodzaju. Królowa spotkała się również z dziećmi z przedszkola w Seinsheim.
Wieczorem królowa była gościem dobroczynnej gali, podczas której zebrane zostały pieniądze na projekty fundacji w Niemczech.
Gośćmi na gali byli m.in. muzycy Marianne i Michael, którzy będą działać jako ambasadorzy fundacji. W ostatnich latach zebrano w Niemczech na jej działalność 6,5 mln euro.
Źródło
utworzone przez Magdalena Surowiec | 21 Wrz 2015 | Filmowe poniedziałki, Filmy, II wojna światowa
Dzisiaj napiszę kilka słów o holenderskim filmie „Black book” w reżyserii Paula Verhoevena. Film miał premierę 1 września 2006 roku na festiwalu filmowym w Wenecji. Był również holenderskim kandydatem do Oscara. W rolach głównych wystąpili Carice van Houten i Sebastian Koch.
Tutaj możecie obejrzeć zwiastun:
Black book – zwiastun
Film oparty jest na prawdziwych wydarzeniach. Piosenkarka Rachel Stein, Żydówka, próbuje uciec wraz z rodziną i znajomymi. Zostają jednak wydani i Rachel musi przyglądać się, jak jej rodzina ginie. Udaje jej się przeżyć, następnie rozpoczyna działalność w holenderskim podziemiu. Przedstawia się jako Ellis de Vries. Jej zadaniem jest rozkochanie w sobie szefa służby bezpieczeństwa. Niemca Ludwiga Muentze. Zakłada podsłuch w jego biurze. Muentze nie jest typowym nazistą – brzydzi się czynami Niemców okupujących Holandię. Ellis nie wie już potem, czy stoi po stronie swojego ukochanego czy holenderskiego ruchu oporu. Kiedy plan uwolnienia 40-stu uwięzionych aktywistów ruchu oporu ponosi fiasko, oboje uciekają. To początek następnego etapu ich drogi.
Zachęcam do obejrzenia filmu, muszę jednak ostrzec, że jest „mocny”: zawiera dużo brutalnych scen. W swojej wymowie jest nieco pesymistyczny, obraz człowieka taki jest, jednak zawiera również przesłanie nadziei. Nie jest nudny, akcja jest płynna, szybka. Można stwierdzić, że niewiele się zmieniło od czasów II wojny światowej: w filmie widzimy takie same metody tortur, jakie stosowali Amerykanie podczas wojny w Iraku.
Zdjęcia
utworzone przez Magdalena Surowiec | 19 Wrz 2015 | Kulturoznawstwo, Miesiąc języków, O Niemczech
W akcji „Miesiąc Języków” przyszła kolej na język szwedzki. Postanowiłam napisać kilka zdań o skandynawistyce w Niemczech.
Skandynawistyka jest na niemieckich uniwersytetach dosyć popularnym kierunkiem. Można ją studiować na większości z nich – czasem skandynawistykę, czasem filologię nordyjską. Tutaj mapka krajów niemieckojęzycznych z miastami, w których można zgłębić wiedzę o krajach i językach Skandynawii:
A czy takie studia są sensowne? Jakie są perspektywy zawodowe?
– Wielu Niemców emigruje do Skandynawii, sama znam takie przykłady. Z powodu bardzo dobrych kontaktów gospodarczych znajomość języka niemieckiego jest w Skandynawii zaletą
– Praca w biurach podróży
– Praca w firmach współpracujących z jednym ze skandynawskich krajów
– Praca jako tłumacz, czasami jako nauczyciel
Typowe perspektywy filologa.
Studia te są w Niemczech dosyć modne, chociaż nie ma na nie zwykle tzw. numerus clausus. Można się po prostu zapisać, co gwarantuje nam rozpoczęcie studiów. Wynika to z faktu, że nie są tak modne jak angielski czy francuski oraz także z tego, że część studentów po jakimś czasie rezygnuje, kiedy muszą się uczyć np. staroislandzkiego. Numerus clausus związany jest z ograniczoną liczbą miejsc. Np. na uniwersytecie Greifswald każdy może rozpocząć studia (Einschreibung zamiast Bewerbung). Studenci mogą zdecydować się na wybrane języki skandynawskie. Oprócz nich poznają oczywiście literaturę, historię, kulturę Skandynawii.
Zapraszam Was do poczytania, co przygotowali dla Was inni blogerzy:
Angielski
Chiński
Hiszpański
Niemiecki
Szwedzki
utworzone przez Magdalena Surowiec | 7 Wrz 2015 | Filmowe poniedziałki, Filmy, Historia, II wojna światowa
Wszyscy wiemy, jaki był los Żydów w III Rzeszy i nie tylko. A czy wiecie, jak było z ludźmi o innym kolorze skóry? Czy można było być czarnym i mieszkać w III Rzeszy? Jeśli nie, to film, o którym dziś napiszę, naświetli Wam sytuację.
Film „Neger, Neger, Schornsteinfeger” został nakręcony na podstawie książki, której autorem jest Hans-Juergen Massaquoi (1926-2013). Urodził się on w Hamburgu jako syn niemieckiej pielęgniarki Berthy Baetz i pochodzącego z Liberii Al Haja Massaquoi. Jego dziadek ze strony ojca był konsulem Liberii w Hamburgu i pierwszym dyplomatą z afrykańskiego kraju w Niemczech. Na początku mieszkał w willi dziadka (gdzie widział białych ludzi jako służących), następnie tylko z matką w pracowniczej dzielnicy Hamburga. Swoje przeżycia z dzieciństwa opisuje właśnie w książce „Neger, Neger, Schornsteinfeger”.
W czasach nazizmu przyszło mu cierpieć dyskryminację i poniżenie. Mimo że urodził się w Niemczech i niemiecki był jego językiem ojczystym, nie uchodził za Aryjczyka i w związku z tym był małowartościowy dla kraju. Z pomocą matki i przyjaciół udało mu się przeżyć (także dlatego że naziści byli zajęci głównie prześladowaniem Żydów). Chciał należeć do Hitlerjugend, być żołnierzem, lecz było to niemożliwe.
Autor w książce opisuje nie tylko swoje dzieciństwo i młodość, lecz także późniejsze życie w Liberii i w USA.
Film na podstawie książki został nakręcony w 2006 roku. Trwa około trzech godzin, w telewizji pokazywany jest w dwóch częściach. Moim zdaniem bardzo dobrze został ukazany w nim obłęd ideologii. Główny bohater chce być tacy jak inni, lecz ciągle jest odtrącany. Mimo to nie traci nadziei, gdyż wokół niego są również dobrzy ludzie, którzy wierzą w to, że on przecież też jest człowiekiem, i to wcale nie gorszym.
Oprócz jego osobistej historii w filmie przeżywamy również samą wojnę, m.in. kiedy noce nalotów bombowych spędzane w piwnicy czy samobójstwo żydowskiej rodziny.
Zasadniczo książka jest nieco „mocniejsza” niż film – w tym sensie, że ksenofobia i ideologia jeszcze bardziej dochodzą w niej do głosu. Film pokazuje jednak w takim samym stopniu, jak całkiem mili ludzie mogą zmienić się pod wpływem ideologii. Z dzisiejszej perspektywy jest to szokujące.
Moim zdaniem w filmie trafnie został ukazany obłęd ideologii. Do dzisiaj przecież powstają biografie Hitlera i chyba pytanie – jak jeden człowiek zdołał przekonać (prawie) cały naród do swoich poglądów? – nie doczekało się odpowiedzi. Biografowie Hitlera, np. Ian Kershaw czy Volker Ullrich, również dokonywali analizy problemu (polecam biografie). W filmie ukazani są ludzie całkowicie przekonani o słuszności nazizmu i poświęcający dla niego wszystko.
Zdjęcie 1
Zdjęcie 2
Informacje
utworzone przez Magdalena Surowiec | 6 Sie 2015 | Ciekawostki, Kulturoznawstwo, O Niemczech
Dzisiaj mija 70 lat od zrzucenia bomby atomowej „Little Boy” na Hiroshimę. Zapewne mało kto wie, że pewien kościół w Niemczech w bardzo ładny sposób upamiętnił to wydarzenie.
Artysta Johannes Schreiter zaprojektował i wykonał okno witrażowe, które znajduje się w kościele pod wezwaniem Ducha Świętego w Heidelbergu (Heiliggeistkirche). W swoim projekcie starał się on przedstawić pewną sprzeczność: jak można wierzyć w dobrego Boga w obliczu takiej katastrofy? Gdzie był Bóg, kiedy natychmiast zginęło 80 000 ludzi, a do końca roku zmarło drugie tyle na skutek oddziaływania bomby?
Na witrażu znajdują się 2 cytaty z Biblii:
Es wird aber des Herrn Tag kommen wie ein Dieb; dann werden die Himmel zergehen mit großem Krachen; die Elemente aber werden vor Hitze schmelzen, und die Erde und die Werke, die darauf sind, werden ihr Urteil finden
„Aber meine Gnade soll nicht von dir weichen, und der Bund meines Friedens soll nicht hinfallen, spricht der Herr, dein Erbarmer.”
Pod nimi Schreiter przedstawił eksplozję. Na oknie znajduje się także słynny wzór Einsteina E=mc2.
Źródło 1
Źródło 2
utworzone przez Magdalena Surowiec | 25 Lip 2015 | Niemiecka muzyka, W 80 blogów dookoła świata
W ramach kolejnej odsłony akcji blogerów językowych napiszę dzisiaj o trzech piosenkach po niemiecku, które bardzo lubię. Nie nazwę ich ulubionymi, bo dużo jest piosenek, które szczególnie lubię. Wolę muzykę klasyczną, ale i innej słucham od czasu do czasu.
Paradoksalnie dwie z nich to piosenki o miłości, w którą nie wierzę. Wierzę w szacunek i podziw dla drugiej osoby. Mimo to piosenki te lubię:
Peter Alexander: Das tu' ich alles aus Liebe (Robię to wszystko z miłości)
Tutaj możecie posłuchać:
Peter Alexander – Das tu' ich alles aus Liebe
Peter Alexander (1926-2011) był austriackim piosenkarzem i aktorem. Należał do najpopularniejszych artystów w obszarze niemieckojęzycznym. Jego piosenki do dzisiaj są chętnie słuchane. Polecam jego płytę z największymi przebojami, bardzo ją lubię:
Helene Fischer: Ich geb' nie auf (Nigdy się nie poddam)
Myślę, że prawie każdy, kto interesuje się Niemcami i językiem niemieckim, słyszał o Helene Fischer. Jej muzyka wliczana jest często do „Volksmusik”, powiedziałabym jednak, że w dużej części jest to po prostu pop.
Tu możecie posłuchać wybranej przeze mnie piosenki w wersji na żywo:
Helene Fischer – Ich geb' nie auf
Mam kilka płyt Helene, m.in. tę najnowszą, która była wielkim hitem:
Wielkim przebojem z tej płyty była piosenka „Atemlos durch die Nacht”. Słyszał ją chyba każdy, a odniesienia do niej pojawiają się czasami także w artykułach prasowych.
Tu możecie jej posłuchać i obejrzeć teledysk:
Helene Fischer – Atemlos durch die Nacht
W lekko zmienionej wersji Helene zaśpiewała tę piosenkę na powitaniu niemieckiej drużyny piłki nożnej po zdobyciu pucharu mistrzostw świata w Brazylii. W śpiewanie włączyli się również piłkarze:
Helene Fischer – Atemlos… live bei Willkommensparty
W 80 blogów dookoła świata…
…jest wspólną akcją blogerów językowych. Danego dnia każdego miesiąca na blogach osób biorących udział w akcji pojawiają się posty z myślą przewodnią. Akcja ta pozwala nie tylko na lepsze poznanie się blogerów, ale przede wszystkim daje czytelnikom możliwość poszerzenia wiedzy – przenosząc się na inne blogi, mogą porównać, jak to jest w poszczególnych krajach.
Austria:
Viennese breakfast – Austriacka melodia do klaskania
Chiny:
Biały Mały Tajfun – Ulubiona chińska piosenka
Francja:
Français-mon-amour – Moja ulubiona francuska piosenka
Między Francją a Szwajcarią – Nieco o francuskiej muzyce
Francuskie i inne notatki Niki – France – wielki powrót już wkrótce!
Madou en France – La playlist 100% française
Love For France – Dobra francuska muzyka, przegląd osobisty
Gruzja:
Gruzja okiem nieobiektywnym – Misza jest super, czyli historia jednej piosenki
Irlandia:
W Krainie Deszczowców – Moja ulubiona irlandzka piosenka
Kirgistan:
O języku kirgiskim po polsku – Moja ulubiona kirgiska piosenka
Niemcy:
Językowy Precel – Moja ulubiona niemiecka piosenka
Rosja:
Rosyjskie Śniadanie – Najsmutniejsza piosenka świata
Dagatlumaczy.pl – „Raj utracony” czyli moja ulubiona rosyjska piosenka
Stany Zjednoczone:
Specyfika języka – Lekcja idiomów z ulubioną piosenką
Angielski dla każdego – Moja ulubiona piosenkahttp://angdlakazdego.blogspot.com/2015/07/w-80-blogow-dookoa-swiata-moja-ulubiona.html
Head Full of Ideas – Moja (ostatnio) ulubiona piosenka
http://www.fullofideas.pl/2015/07/moja-ostatnio-ulubiona-piosenka-czyli-w.html
Szwecja:
Szwecjoblog – TOP 3: Moja ulubiona muzyka a język szwedzki
Tanzania/Kenia:
Suahili online – Moja ulubiona piosenka w suahili
Turcja:
Turcja okiem nieobiektywnym – Wszystko skończone, czyli taka sobie turecka piosenka
Wielka Brytania:
English at Tea – Top 3 wakacyjnych hitów z Wielkiej Brytanii
Włochy:
Obserwatore – Azzurro – piosenka zwycięzców
Zdjęcie 1
Zdjęcie 2
utworzone przez Magdalena Surowiec | 25 Cze 2015 | Ciekawostki, Kulturoznawstwo, O Niemczech, W 80 blogów dookoła świata
Słowo „Urlaub” pochodzi od „erlauben” – pozwalać, od starowysokoniemieckiego słowa „urloup” – pozwolenie, aby odejść, udać się gdzie indziej. Jeszcze w XIX wieku trzeba było prosić pracodawcę o pozwolenie, kiedy chciało się mieć chociaż dzień wolny. Pracodawca był określany wtedy jako „Brotherr”. Dni wolne od pracy były nagrodą dla najlepszych pracowników. Oczywiście w poprzednim stuleciu wszystko się zmieniło. Tutaj wypisałam, ile dni wolnych mieli Niemcy w poszczególnych latach:
1900 – 0
1910 – 5
1918 – 7
1923 – 8
1940 – 10
1950 – 12
1960 – 16
1970 – 21
1980 – 27
1990 – 31
2000 – 33
Im dłużej mieszkam w Niemczech, tym bardziej widzę, że dla Niemców urlop to rzecz święta. Parafrazując znane powiedzenie „Ordnung muss sein”, powiem: „Urlaub muss sein”. Niemcy nie wyobrażają sobie, żeby nie wyjechać w ciągu roku na urlop. Nie znam nikogo, kto by zostawał wtedy w domu. Na pewno są oczywiście wyjątki (starsi ludzie, choroby, sytuacje losowe, kłopoty finansowe – wiadomo), ale poza nimi urlop musi być.
Żeby krótko opowiedzieć o urlopie Niemców, odpowiem na kilka pytań, podając dane za 2014 rok:
1. Jaki rodzaj urlopu preferują Niemcy?
44% – nad jeziorem albo nad morzem (am See oder am Meer)
36% – urlop wypoczynkowy (Ausruhurlaub)
28% – na łonie natury (Natururlaub)
27% – z rodziną (Familienurlaub)
23% – ukierunkowany na nowe przeżycia (Erlebnisurlaub)
16% – ukierunkowany na zwiedzanie i aktywność (Aktivurlaub)
2. Jak Niemcy najchętniej podróżują?
własnym samochodem (mit dem PKW)
55% – samolotem (mit dem Flugzeug)
8% – autobusem (mit dem Bus)
5% – koleją (mit der Bahn)
3. Dokąd Niemcy podróżują?
31% – w obrębie własnego kraju (im eigenen Land)
13% – Hiszpania (Spanien)
7,8% – Włochy (Italien)
7% – Turcja (die Türkei)
4,9% – Austria (Österreich)
4. Jakie efekty daje urlop?
75% Niemców wraca z urlopu wypoczętych. 47% odczuwa pozytywne oddziaływanie dla zdrowia albo momenty szczęścia.
5. Ile Niemcy wydają na urlop?
W 2014 roku było to średnio 958 euro na osobę. Urlop trwa przeciętnie 12,5 dnia. 3% Niemców wydało na urlop ponad 3000 euro.
Tutaj jeszcze garstka słownictwa związanego z urlopem:
die arbeitsfreie Zeit – czas wolny od pracy
ein kurzer / langer Urlaub – krótki / długi urlop
ein mehrwöchiger Urlaub – kilkutygodniowy urlop
ein verregneter Urlaub – deszczowy urlop
der unbezahlte Urlaub – urlop bezpłatny
Urlaub beantragen – składać wniosek o urlop
den Urlaub antreten – rozpocząć urlop
auf / in / im Urlaub sein – być na urlopie
in Urlaub fahren – jechać na urlop
Urlaub vom Alltag – urlop od dnia codziennego
aus dem Urlaub / vom Urlaub zurück sein – wrócić z urlopu
sich im Urlaub erholen – odpocząć na urlopie
Na koniec zapraszam na urlop do pięknego regionu Niemiec, w którym mieszkam, czyli nad Mozelę:
Źródło 1
Źródło 2
DUDEN Universalwörterbuch
W 80 blogów dookoła świata…
…jest wspólną akcją blogerów językowych. Danego dnia każdego miesiąca na blogach osób biorących udział w akcji pojawiają się posty z myślą przewodnią. Akcja ta pozwala nie tylko na lepsze poznanie się blogerów, ale przede wszystkim daje czytelnikom możliwość poszerzenia wiedzy – przenosząc się na inne blogi, mogą porównać, jak to jest w poszczególnych krajach.
Francja:
Francuskie i inne notatki Niki – Francuzi na wakacjach
Blog o Francji, Francuzach i języku francuskim : Wakacje a la francaise
Love For France – Wakacje w Alzacji i kalendarz pełen niespodzianek
Gruzja:
Gruzja okiem nieobiektywnym – Wakacje po gruzińsku
Hiszpania:
Hiszpański na luzie – Co Hiszpanie robią w lecie? Bycze rozrywki
Kirgistan:
O języku kirgiskim po polsku – Kirgiskie morze
Niemcy:
Niemiecka Sofa – Niemieckie wakacje w idiomach
Językowy Precel – Niemieckie wakacje
Norwegia:
Rosja:
Rosyjskie Śniadanie W te wakacje nikt nie wypoczął
Stany Zjednoczone:
Szwecja:
Wielka Brytania:
Włochy:
Studia,parla, ama – „W 80 blogów i włoskie wakacje: morze,seks i podwodne muzeum”
http://studiaparlaama.pl/?p=866Primo Cappuccino – Dlaczego sierpień to najgorszy czas na włoskie wakacje? – http://www.primocappuccino.pl/ferragosto-czyli-wloskie-wakacje/
Strona 3 z 10«12345...»Ostatnia »
